donderdag 11 augustus 2011

Out of the polder

Nederland – polderland! Als een buitenlandse gast me vraagt; ‘waar is jullie natuur?’, dan pak ik de tandem en rijd ik mijn gast rond in Midden-Delfland. Langs de pittoreske dorpjes Ketel en Schipluiden, voorbij oude boerenhoeven, weilanden met wit, zwart en rood bont, tjilpende tuureluurs en kieviten, langs smalle sloten en over hoge dijken. Dat uitgestrekte zicht, die eindeloze wolkenpartijen, waarmee de Nederlandse schilders in de Gouden Eeuw zich zo goed konden onderscheiden en lof zaaiden. Dit schrijvende doet mij realiseren dat dit wijdse beeld wellicht een beetje vastgeroest is. Komt er niet aan alles een einde?

Ik heb het niet over de urbanisatie, nee, mijn fantasie werd geprikkeld door een artikel in De Pers.
Al zoevende voorbij Driebergen las ik in de trein een stuk over bergen in de polders: De Nederlandse berg is in aanbouw. Wat een heerlijke gedachten exercitie. Ik weet niet of het een megalomaan project is, maar ik kan me prima vinden in de beschreven voordelen van skiën, deltavliegen en mountainbiken. En mocht onze zeespiegel nu veel sneller stijgen dan verwacht, dan hebben wij geen Ark van Noah nodig, want de berg is al inzicht. Beginnen niet alle goede ideeën met het basisidee; als Mozes niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mozes...

Dit onderwerp zorgt ongetwijfeld voor een kostelijk dynamische discussie op de werkvloer. Ik ben nu al benieuwd naar de reacties van de experts op het gebied van zandsuppletie, (water)veiligheid en integrale gebiedsontwikkeling. Is dit niet de ‘meerlaagse veiligheid benadering’ ten top? Hoeveel directe tegenwerpingen zullen er wel niet geopperd worden; nee, dat kan niet, is te duur, brengt teveel risico met zich mee, Nederland is er te klein voor, het is niet logisch, het is niet reeël. Ofwel de klassieke dooddoeners van innovatie. (dit is een onderwerp voor een blog over de scheidslijn tussen haalbaarheid en idealistische utopieën; waar trek je de lijn?)

Volgens mij is het juist een teken van potentieel succes. Geef het idee een echte kans. Ik draag dit initatief dan ook een warm hart toe en help de gedachte graag verspreiden. Wie weet neem ik het nog eens op in een scenario.

maandag 1 augustus 2011

Het zwarte goedje

Twee koffers vol. Een ouder echtpaar staat voor de ingang van het hilton hotel te wachten tot de clerck de zware koffers in de achterbak heeft geladen. De taxichauffeur heeft een kartonnen beker, waar zijn naam Jack naast het Starbuckslogo staat. ' Mijn cab en ik begrijpen elkaar, zonder ons zwarte goedje zouden we niet vooruit komen. ' Jack kijkt misprijzend naar het doorzakken van de vering. De ongelijke belasting doet de motorkap enkele millimeters stijgen. De gebogen clerck komt langzaam overeind. Het leek er even op dat de ballast aan zijn armen zou blijven trekken en hij gekromd door het leven zou gaan. Het echtpaar kijkt ongeduldig van hun horloge naar de clerck. Eindelijk gooit hij met een klap de achterklap dicht, terwijl hij tegelijkertijd met zijn paars zijden zakdoek drie zweetdruppels van zijn voorhoofd dempt. Zou het niet veel handiger zijn als de bagage er van de zijkant ingeschoven kon worden, net als bij een bus? Dan ligt de auto gelijk een stuk hoger, waardoor het minder gevoelig is voor slecht wegdek en zal het, door een gelijkmatigere verdeling van het gewicht, ook minder benzine verbruiken. Jack aanschouwt de dromerige clerck en vraagt zich af of het wel terecht was dat hij voor een hogere pensioenleeftijd heeft gestemd. De clerck verplaatst zich richting de achterdeur en buigt ditmaal om de oude vrouw een hand toe te reiken. Gretig legt ze haar beige handschoen in zijn grote handpalm. Vroeger zou ze nonchalant slechts met haar vingertoppen gebruik maken van deze geste, maar nu heeft ze de tegendruk van de handpalm nodig om in te kunnen stappen. Haar man kijkt misprijzend naar de taxichauffeur. Het lijkt erop dat deze geheel alleen staat te genieten van de zon op zijn gezicht en de koffie in zijn hand. Eigenlijk zou het de heer Evergreen goed doen om ook wat van dat zwarte goedje te drinken, dan zou hij zich minder druk maken over alles om zich heen; de trage clerck, de nonchalante taxichauffeur en de voortsnellende tijd die toch echt tot haasten dwingt. De chique jaguar voldoet aan alle luxueuze voorzieningen, maar niet in deze. Het ligt toch zo voor de hand om in het dashboard een Nespresso automaat in te bouwen. De restwarmte van de motor kan worden ingezet om het water tot exact 82,2°C te verwarmen. Het middengedeelte tussen de voorstoelen kan worden omgebouwd tot flexibel plateau dat meebeweegt met de scherpte van de bocht, zodat de koffie niet over de rand gutst. Eigenlijk zou dit een onderdeel moeten zijn van de duurzaamheidsfilosofie, filosofeert de heer Evergreen. Tankstations zullen minder blij zijn met de reductie van koffieomzet, maar die moeten eenmaal toch van business model gaan veranderen nu duurzame energie steeds meer de toekomst wordt. Daarnaast zullen chauffeurs door de cafeïne alerter op de weg zijn; direct effect op een reductie van verkeersslachtoffers. Als auto's straks overgaan van het zwarte goedje naar elektriciteit, kan het mooi mee op het netwerk. Wat een idee! Mevrouw Evergreen trekt aan de jacket van haar haar man ' Lief, zo komen we zeker te laat. Stap toch in. Straks missen we onze verbinding.'