zondag 24 juni 2012

Urban Beekeeping




Sinds kort probeer ik me wat meer te verdiepen in de wereld van de bij. De bij als brenger van leven in stedelijke omgevingen. De bij in symbiose met de ontwikkeling als stadslandbouw en de roep om groene steden. Vanuit CO3 hebben we het project urban beekeeping omarmd. Dit voeren we uit in opdracht van Beeing, without bees no beeing, in het kader van het jaar van de bij.

Als aanhanger van de biomimicry filosofie -inspiratie uit de natuur om te komen tot innovatieve oplossingen voor huidige problemen - kunnen we veel leren van de bij. Binnen de bijen hiërarchie kent ieder zijn rol en als deze naar behoren wordt uitgevoerd, kan een kolonie groeien en groeien tot honderdduizenden. Om te komen tot deze rollen, zijn de bijen afhankelijk van het voedsel dat ze in de eerste periode als larven tot zich nemen. Het stuifmeel wordt verzameld van verschillende bloemen om het zo sterk mogelijk te maken. Net als bij innovatie, tap je uit verschillende bronnen om het eindproduct zo goed mogelijk te maken. Een van de rollen is de wachtbij. In principe staat deze alleen op wacht en kan de imker honing uit de korf halen en stuifmeel toevoegen. Alleen bij echt gevaar is de wachtbij genoodzaakt over te gaan tot actie wat met de dood wordt bekocht. Een metafoor voor hoe we met innovatie om zouden moeten gaan. Kennis zou vrij de korf in en uit moeten gaan. Het niet willen delen en risico's volledig willen afdichten, zou gezien moeten worden als ongewenst. Ga je over tot zulk soort gedrag, dan is een lang leven onverzekerd. Bijen bieden ook inspiratie om uit één grondstof een veelvuldigheid aan producten te maken; voedsel, zalf, was, antibiotica, alcohol... Doet dit u niet ook deels denken aan de veelzijdigheid van olie?

Bijen in de stad. Hot in New York, dus waarom niet ook in Manhattan aan de Maas? Maar als ik erover begin, sta ik opeens voor bange gezichten. De kunst is echter in het onderscheiden; bijen zijn geen wespen. Een bij komt niet af op je glaasje prik, maar op de stokroos in je tuin. Die stokrozen, die Franse dorpjes zo'n idyllisch gezicht geven. Een bij is niet kwaadaardig, het wil alleen maar voor ons plantjes bevruchten en zorgen voor zijn eigen kolonie. Een bij kan voor eenzelfde rustiek gezoem zorgen als de cicaden in Zuid-Frankrijk. Wat willen we met CO3 bereiken? Bewustzijn over het nut van de bij en het inzicht dat je een steentje BIJ kunt dragen door wat bloemen te planten of een eigen bijenhotel te ontwerpen. Hoe mooi zou het zijn als de stad opfleurt en als dank ons allen beloont met het door de Griekse goden zo gewaardeerde mede.

                                                           ***

PS; voor een prachtig voorbeeld van biomimicry, waar natuur en techniek gecombineerd worden is het onlangs gerealiseerd Gardens by the Bay in Singapore